...И не убоюсь ветра от Великого Моря...
На чужыне
Вакол мяне кветкі прыгожа красуюць.
Маркотна між іх я хаджу адзінок,
Аж бачу - мне сіняй галоўкай ківае
Наш родны, забыты ў цяні васілёк.
«Здароў будзь, зямляча!» Чуць бачны ў даліне,
Панура, нявесела шэпча ён мне:
«Ўспамянем, мой дружа, ў багатай чужыне
Аб беднай, далёкай сваёй старане».
1908
***
Я, бальны, бесскрыдлаты паэт,
Помню, раз пазабыў сваё гора, -
Гэта чуда зрабіў Ваш прывет.
Я - бальны, бесскрыдлаты паэт!
Мо жыцця майго верш ужо спет, -
Дык няхай Вам хоць песня гавора,
Як бальны, бесскрыдлаты паэт
На гадзіну забыў сваё гора.
1909
Максім Багдановіч
Вакол мяне кветкі прыгожа красуюць.
Маркотна між іх я хаджу адзінок,
Аж бачу - мне сіняй галоўкай ківае
Наш родны, забыты ў цяні васілёк.
«Здароў будзь, зямляча!» Чуць бачны ў даліне,
Панура, нявесела шэпча ён мне:
«Ўспамянем, мой дружа, ў багатай чужыне
Аб беднай, далёкай сваёй старане».
1908
***
Я, бальны, бесскрыдлаты паэт,
Помню, раз пазабыў сваё гора, -
Гэта чуда зрабіў Ваш прывет.
Я - бальны, бесскрыдлаты паэт!
Мо жыцця майго верш ужо спет, -
Дык няхай Вам хоць песня гавора,
Як бальны, бесскрыдлаты паэт
На гадзіну забыў сваё гора.
1909
Максім Багдановіч